دادستانی تهران مطابق هر هفته همه چیز را تکذیب کرد
چکیده : کلمه در هفته گذشته با انتشار گزارشی در همین مورد نوشت :هرکس می خواهد بداند چه کسی راست می گوید، دادستان تهران یا خانواده های زندانیان سیاسی ؟ یکی از همین روزها بین ساعت نه صبح تا دو بعدازظهر سری به ساختمان دادستانی تهران در سبزه میدان تهران بزند . در این آدرس هر روزه دهها خانواده زندنیان سیاسی را می بیند که از راه دور و نزدیک و حتی از شهرهای دیگر و با سختی زیاد به دفتر دادستان مراجعه کرده اند تا ساعت ها منتظر بایستند و درخواست کتبی ملاقات حضوری با عزیزان دربندشان را به دفتر ایشان بدهند. این پایان کار نیست.
دادستانی تهران برای چندمین هفته متوالی اخبار مطرح شده در باره لغو ملاقات های حضوری زندانیان را تکذیب کرد . پایگاه اطلاع رسانی دادسرای عمومی تهران که رسانه های منتقد بی عدالتی و ظلم در زندان های کشور را بدون تفکیک با پیشوند و پسوند هایی شبیه ضد انقلاب و … خطاب می کند مطابق معمول هر هفته بدون اینکه پاسخی قانع کننده به خانواده های تحت ستم بدهد تنها به تکذیب اخبار مبنی بر اعمال محدودیت در تعداد ملاقات کنندگان خانواده های زندانیان با متهمان و محکومین زندانی اکتفا کرد. به نظر می رسد فضای بسته ی رسانه ای کشور و نداشتن کوچکترین روزنه برای بیان وضعیت اسفبار زندانیان سیاسی و خانواده های آنان دست این گونه نهاد ها را برای کتمان حقیقت حتی در ماه مبارک رمضان باز گذاشته است. حال مشخص نیست معیار انقلابی بودن صداقت و یاور مظلوم بودن است یا سکوت در برابر ظلم و بی قانونی و تکذیب همه چیز.
خانواده های زندانیان سیاسی در ماههای اخیر بارها گفته اند که حق ملاقات حضوری با زندانیان از آنها گرفته شده است و این ملاقات به صورت یک امتیاز در آمده که تنها با نامه دادستان تهران امکان پذیراست . البته هربار دادستان تهران یا روابط عمومی اش نیز خبر لغو همه ملاقات های حضوری زندانیان سیاسی با خانواده هایشان را تکذیب کرده است و گفته همه چیز کماکان عادی است.
طبق آیین نامه سازمان زندان ها همه زندانی ها حق دارند یکبار در ماه (و یا حداکثر هر شش هفته ) نیم ساعت به صورت حضوری با اعضای خانواده خود ملاقات حضوری داشته باشند.قانون هیچ کدام از اعضای خانواده را از این حق محروم نکرده است و این حق را منوط به اجازه کتبی دادستان نیز ندانسته است. محدودیت های اعمال شده در باره ملاقات حضوری که با دستور دادستان تهران اعمال می شود ،مربوط به زندانیان عقیدتی و سیاسی است و دیگر زندانیان از جمله مجرمان خطرناک که به خاطر جرائمی چون قتل ، قاچاق موادمخدر و تجاوز به عنف زندانی هستند ،مشکلی در خصوص استفاده از حق ملاقات حضوری ندارند
کلمه در هفته گذشته با انتشار گزارشی در همین مورد نوشت :هرکس می خواهد بداند چه کسی راست می گوید، دادستان تهران یا خانواده های زندانیان سیاسی ؟ یکی از همین روزها بین ساعت نه صبح تا دو بعدازظهر سری به ساختمان دادستانی تهران در سبزه میدان تهران بزند . در این آدرس هر روزه دهها خانواده زندنیان سیاسی را می بیند که از راه دور و نزدیک و حتی از شهرهای دیگر و با سختی زیاد به دفتر دادستان مراجعه کرده اند تا ساعت ها منتظر بایستند و درخواست کتبی ملاقات حضوری با عزیزان دربندشان را به دفتر ایشان بدهند .این پایان کار نیست .آنها مجبورند بارها و بارها برای پیگیری نامه خود به دادستانی مراجعه کنند تا بالاخره مجوز دادستان را دریافت کنند . تازه این درصورتی است که خانواده زندانی خیلی خوش شانس باشد ،چون ممکن است بعد از چهار –پنج بار مراجعه به دادستانی و بعد از دو یا سه ماه به او بگویند که اصلا درخواست شما مفقود شده است
در همان گزارش پیش بینی شده بود که دادستان تهران به جای رسیدگی به درخواست خانواده های زندانیان و یا ارائه پاسخ مستدل به انتقادهای مطرح شده ،باز هم همه چیز را تکذیب خواهد کرد :« پیش بینی اش خیلی سخت نیست که فردای انتشار این مطلب دادستان مصاحبه ای کند و بگوید که همه این حرفها دروغ است و ملاقات های حضوری همچون گذشته برقرار است. مراجعه به سالن ملاقات زندان اوین در یکی از روزهای هفته که اختصاص به ملاقات زندانیان سیاسی دارد، وقت زیادی از شما نمی گیرد .خودتان سری بزنید و ببینید که گاه پدر و مادر یک زندانی سیاسی چقدر التماس می کنند که خواهش می کنیم به هر دوی ما اجازه ملاقات بافرزندمان را بدهید و هر بار از ماموران زندان می شنوند که به دستور دادستان فقط یک نفر از شما حق ملاقات دارد:یا پدر یا مادر،خواهر و برادر که اصلا حق ملاقات حضوری ندارند»!
منبع : كلمه
لينك در كلمه : http://www.kaleme.com/1389/06/04/klm-30153
0 نظر:
ارسال یک نظر
پيشاپيش از نظر شما متشكريم ؛ حتي اگر مخالف ما هستين !