اشرف منتظری
این روزها جهان اسلام و همۀ مسلمانان از تهدید قرآن سوزی توسط یک فرد جاهل و غیرمتعادل و یا مزدوری که در لباس کشیش میباشد در نگرانی و التهاب به سر میبرند. مسلمانان در هر نقطه ای از جهان و حتی افراد عاقل و با تدبیر غیر مسلمان که به عوارض سوء اینگونه کارهای جاهلانه آگاهند، این تهدید مذکور را به شدت محکوم نمودهاند.
اما سؤالی که همچنان در اذهان هر مسلمان و قرآن دوستی وجود دارد این است که آیا فقط قرآن سوزی گناه و محکوم است، ولی قرآن ابزاری که قرآن را ابزار سیاست و کارهای خلاف قرآن قرار دهیم محکوم و گناه نمیباشد؟
آیا اگر فقط کاغذ و جلد قرآن توسط یک فرد جاهل و یا مزدور تهدید به سوزاندن شود باید محکوم گردد. اما اگر محتوای قرآن و ارزشها و دستورات آسمانی آن مورد تعرض و سوء استفاده قرار گیرد و قرآن ابزار و وسیلهای برای زیر پاگذاشتن آن ارزشها و دستورات قرار گیرد و به نام قرآن، کرامت انسانها، آزادی، حقوق و آبروی آنها و نیز منازل اهل قرآن و دفاتر مراجع و علماء و بزرگان و مروجان حقایق قرآن که سال ها برای تحقق آرمانهای قرآنی رنجها و زندانهایی را متحمل شدهاند، مورد تعرض و تجاوز و تخریب قرار گیرد نباید محکوم گردد؟ مگر گناه قرآن ابزاری کمتر از قرآن سوزی است؟
خوب است به گوشه ای از تاریخ اسلام توجه کنیم و ببینیم حضرت امیر(ع) با سیاست شیطانی قرآن ابزاری در جنگ صفین چه برخوردی نمودند. در قرآن سوزی، ظاهر قرآن مورد اهانت و تجاوز قرار میگیرد ولی در قرآن ابزاری باطن و حقیقت و شخصیت قرآن مورد هتک و سوء استفاده قرار خواهد گرفت.
در قرآن سوزی ضربه ای به آبروی قرآن وارد نمیشود، ولی در سیاست قرآن ابزاری به آبرو و حیثیت معنوی و الهی قرآن ضربۀ شدیدی وارد میشود و نسل جوان و فرهیخته را روز به روز از قرآن و ارزشها و حقایق آن دورتر میسازد.
منبع : جرس
لينك در جرس : http://www.rahesabz.net/story/23493
0 نظر:
ارسال یک نظر
پيشاپيش از نظر شما متشكريم ؛ حتي اگر مخالف ما هستين !