آذر همچنان بر خواب مستبدان غفلت زده شعله می کشد
ندای سبز آزادی: آذر، ماه آتش است و شعله هایی که هنوز در خاطره پدران ما شعله می کشد. آذر، ماه دانشگاه است و دانشجو. ماه گلوله و خون. همه چیز از 16 مهرماه آغاز شد. 16 مهرماه 1332. لحظه سنگین تاریخ برای کودتاگرانی که به خیال خامشان آتشی را به خاکستر نشانده بودند.
بیشتر از 50 روز از كودتاى ارتشبد زاهدى نگذشته بود که تظاهراتی سنگین و یك پارچه علیه رژیم كودتا در همین روز اتفاق افتاد. دانشگاه و بازار به طرفدارى از تظاهركنندگان اعتصاب كردند. تظاهرات به قدرى سنگین بود كه كودتاچیان وارد معركه شدند و طاق بازار را بر سر بازاریان خراب كردند و دكانهاى آنان را به وسیله مزدوران خود غارت كردند. یک ماه پس از آن روابط مخفیانه کودتاگران با دولت انگلستان آغاز شده بود. امری که با اعلان علنی روز 14 آذر ماه همان سال جنبه رسمی به خودش گرفت. همزمان با ورود " دنیس رایت " کاردار سفارت انگلستان به ایران بار دیگر دستگیریها اوج گرفت و تعداد کثیری از " فتنه گران " به زعم حکومت پهلوی دستگیر و روانه زندان شدند. رژیم کودتا از ترس دانشگاهیان در 16 آذر روز ورود " نیکسون " نماینده آمریکا به ایران دستور حضور سنگین نظامیان به دانشگاه را صادر کرده بود و از سر صبح در دانشگاه تهران دانشجو و استاد بود که دستگیر و روانه زندان می شد. اوضاع چنان رعب آور شده بود که مدیران دانشگاه دستور تعطیلی دانشگاه را صادر کردند. در سکوت رخوتناک دانشگاه ناگهان دو دانشجو به حضور نظامیان در دانشگاه معترض می شوند. امری که به یورش نظامیان به دانشکده فنی می انجامد و آنها برای یافتن معترضان " مهندس شمس " یکی از اساتید دانشگاه که به حضور نظامیان در کلاسش معترض بود را در برابر دیدگان بهت زده دانشجویان به رگبار می بندند. حضور نظامیان در صحن دانشكده فنى باعث درگیری میان نظامیان و دانشجویان می شود. در اثر این حادثه سه دانشجو به شهادت می رسند. احمد قندچی، شریعت رضوی و بزرگ نیا. خونهایی که هنوز در صفحات سرخ رنگ تاریخ ایران زمین داغند و تازه.
سرزمین ما سرزمین کودتاگران نیست
16 آذر از آن روز به بعد به کابوس تمام شبهای کودتاگران تبدیل می شود. کابوسی که همچنان تن هر کودتاگری را به لرزه می اندازد. خون این سه شهید هنوز در صفحات تاریخ معاصر ایران تازه است. این خون آنهاست که آذر را به ماه ضد استبداد در ایران تبدیل کرده است. این خون آنهاست که در سرتاسر رگهای دانشجویان سبز ایرانی جاریست. خونی که هنوز هم فریاد می زند:" سرزمین ما سرزمین کودتاگران نیست. " و چه درست گفته و نوشته است دکتر علی شریعتی که : " از آن سال، چندین دوره آمدند و كارشان را تمام كردند و رفتند، اما این سه تن ماندند تا هر كه را می آید، بیاموزند، هركه را می‌رود، سفارش كنند. آنها هرگز نمیروند، همیشه خواهند ماند، آنها «شهید» اند. این «سه قطره خون» كه بر چهره ی دانشگاه ما، همچنان تازه و گرم است." و عجبا که 56 سال پس از آن کودتا و پس از آن حادثه هنوز که هنوز است آذر، در ایران ماه آتش است و شعله هایی که در برابر تاریخ پوشالی سیاه اندیشان خودشیفته زبانه می کشد و هنوز هم کودتاگران از این ماه واهمه دارند و باید هم داشته باشند. هنوز یاد و خاطره 16 آذر سال 1388 از ذهن هیچ دانشجویی پاک نشده است. آنجا که دانشجویان سبز اندیش ایرانی نشان دادند که " همچون دیگران [ نمی خواهند ]- كوپن نانی بگیرند و از پشت میز دانشگاه، به پشت پاچال بازار بروند و سر در آخور خویش فرو برند. " و چه درست اندیشیده است مهندس موسوی که ماه آذر ماه دانشجوست.
میرحسین موسوی درباره این ماه می نویسد: " در این میان جا دارد ، از دانشجویان در بند یاد شود؛ دانشجویانی که راه سه شهید اهورائی ۱۶ آذر را فراموش نکرده و نشان داده اند که در راه نیل به جامعه ای عادلانه و آزاد و متعلق به همه ایرانیان، از هیچ خطری نمی هراسند و دلیرانه مقاومت می کنند." او ادامه می دهد: " و سرانجام آن که چه کسی است که نداند سه میلیون دانشجوی آگاه کشور بزرگترین سرمایه جنبش سبز است؟ جنبشی که همراهان آن بی شمارند و هریک به نوعی رهبر این جریان عظیم مردمی هستند."
آغاز یک راه طولانی
ترس برادر مرگ است و کودتاگران این روزها از سایه خود هم می ترسند. به همین خاطر است که میرحسین موسوی همگان را به آگاهی و آگاهی بخشی فرا می خواند و نسبت به " فتنه های ساختگی سبز و سرخ " توسط کودتاگران هشدار می دهد. کودتاگران ترسیده اند که موج جدید بازداشتها را به راه انداخته اند و طبق معمول پیش از همه به سراغ د انشجویان رفته اند.کودتاگران ترسیده اند و بر هر سبز اندیشی است که از این ترس خوردگی آنها نهایت استفاده را ببرد. خیلی ها راهکارهای خیلی خوبی برای نشان دادن اعتراض مدنی مردم به کودتاگران ارائه کرده اند و همینک بسیاری برآنند تا در روز 16 آذر اعتصابات سراسری در ایران راه اندازی شود و سئوال اصلی اینجاست که این اعتصابات حد و مرزش کجاست و چگونه باید اتفاق بیافتد؟ آیا در شرایطی که خفقان مطلق بر جامعه امروز ایران حاکم است و بخش اعظمی از مردم ایران بواسطه سانسور شدید اخبار در بی خبری از وقایع روز به سر می برند می توان جامعه را برای برپایی اعتصاباتی گسترده آماده کرد؟ آیا اگر نشود آنچه که خواست عمومی جنبش سبز است ( یعنی برپایی اعتصاباتی سراسری ) کودتاگران نهایت استفاده را از این موضوع نخواهند برد؟ آیا بهتر نیست دامنه خواست اعلام اعتراض به وضعیت موجود ایران را به حرکتهایی مدنی تر تقلیل بدهیم که بیشتر قشر دانشجویان و دانش آموزان را در بر بگیرد؟ این درست است که کودتاگران در بحراني عميق تر و همه جانبه تر از هميشه دست و پا مي زند و از همه طرف مورد هجوم قرار گرفته اند. اما سئوال اصلی اینجاست که ما چقدر در برابر آنها هماهنگ و متحد هستیم؟
همه اهالی سبز اندیش سرزمین من این نکته را به خوبی می دانند که در شرایط خفقان جامعه امروز ایران بايد فضاي دانشگاه و جامعه را براي برگزاري یک حرکت مدنی مشخص و آشکار در روز 16 آذر آماده کنیم و شاید حاضر نشدن بر سرکلاس درس توسط دانشجویان ( چنانکه در تمام 5 سال گذشته شاهد حضور پررنگ آنها در محوطه های دانشگاهی بوده ایم ) یکی از بهترین گزینه های اعلام مخالفت به وجود دولت کودتا به شکل مدنی آن باشد و این امر میسر نخواهد شد مگر با پخش اطلاعيه و فراخوان مردم و جوانان به برگزاري تجمعات در اين روز. البته یکی از پیشنهادات خوب دیگری که در فضای اینترنت این روزها بسیار بر سر آن بحث است شعار دادن از بلندای پشت بام خانه هاست که راهی کم خطرتر برای بسیاری از ما است.
هر چه که هست باید یادمان باشد که ماه آذر ماه جنبش سبز است. البته تمام ماهها ماه جنبش سبز است اما اهمیت این ماه در دانشجویی بودن آن است. باید یادمان باشد که ریشه اصلی جنبش سبز در میان دانشگاهیان و دانشجویان تنیده شده است و این جنبش حیات خود را چنانکه میرحسین موسوی و کروبی و دیگر رهبران جنبش بارها اعلام کرده اند، از خلاقیت و شجاعت و درایت و آگاهی دانشجویان ایرانی، وام می گیرد. آذر ماه آتش است. آتشی که از میان تمام صفحات تاریخ صد ساله اخیر ایران بر خواب غفلت و غرور مستبدانش زبانه می کشد. این را هر دانشجوی سبز اندیشی بهتر از همه ما می داند. و همین سرمایه بی پایان برای زنده ماندن و بالیدن جنبش سبز کافی است.
منبع : نداي سبز آزادي
لينك در نداي سبز آزادي : http://www.irangreenvoice.com/article/2010/nov/22/8633
0 نظر:
ارسال یک نظر
پيشاپيش از نظر شما متشكريم ؛ حتي اگر مخالف ما هستين !